İzmir, 20. 06. 2007

Esselamualeyküm

Sevgili Dostlar!

Ne güzeldir haddini bilmek, sözünü sohbetini erkân ile yapmak!

Ne güzeldir bardağı taşırmamak, gönül yıkmamak!

Ne güzeldir niçin, niye, nedenlere karışmamak…

Bir ilahide geçer, ne kadar güzel ifade edilmiş:

Sözüne sohbetine nefsaniyet girmesin

Tul-u emel arzular seni esir etmesin

Mevlâm ihvanımızı muhafaza eylesin

Yüzüne bakan sende hiç gayrullah görmesin

Muhterem Dostlar!

İnsan vücudu bir muharebe alanıdır. İnsan vücudunda Hak’la batıl, iyiliklerle kötülükler mücadele halindedir. Küçük bir ihmalle harbi kaybetmiş olabiliriz.

Kişide nefs-i emmare söz sahibi ise ondan uzak olacaksın. Akl-ı selimi olmayan; ne yaptığını, ne de konuştuğunu bilemez. Kinin, öfkenin, gurur ve kibirin esaretinde mahkûm… Aman Allahım! Ona söz anlatamazsın. Onun ayarı olmaz. O istikrarlı olamaz. Nefsine esir olanların şerrinden Allah korusun. 

Dostlara tavsiyemiz, çok dikkatli olsunlar. Gönül yıkmasınlar. İnsan darıltmasınlar. İhvanımız sözüyle sohbetiyle örnek insan olmalıdır. Öyle insan ki, sözünde sohbetinde nefsaniyet yok, benlik yok. Nefsânî olanlardan geçmiş, Rahmanî olanlara ulaşmış.

Bu zat-ı muhteremler, zahiri halk ile batını Hak olanlardır. Sözleri, sohbetleri murakabeli, kontrollüdür. Hak mürşidin telkiniyle kemale ermişler. Hak mürşit, onlara nefsî mücadeleyi açmış. Zikrullah ile gönüller fethetmişler. Her halleri ile örnek insanlardır.

Aradaki farkı anlatmak mümkün değil! Birisi maya-yı Muhammedî ile aşı almış. Kendisinde Allah ve Resulünü söz sahibi etmiş. Ve diğeri de nefsine esir düşmüş. Aman Allahım, çevreye ateş saçar. Cenab-ı Hak hidayet etsin. İhvanımızı bunların şerrinden muhafaza eylesin.

Muhteremler!

Bir cemaat, Hz. Ali’ye diyorlar ki:

- Sen Allah’ın arslanısın, kimseden korkmazsın.

Hz. Ali (kv) buyuruyor ki:

- Aman yahu, söylemeyin öyle. Ben Allah’tan korkmayanlardan korkarım. Onlar ikiyüzlüdürler.

Nitekim sabah namazına giderken ibn-i Mülcem, kahpece pusu kurup boynuna kılıcı vuruyor. Zehirli kılıç. Ve bu yarayla şehit oluyor Hz. Ali efendimiz. Onun için can dostları uyarıyorum: Daha çok dikkatli olalım.

İbn-i Mülcem’e Hz. Ali (kv) çok iyilik yapmış. Ama ne zaman öğrenmiş ki kılıcı vuran ibn-i Mülcem’miş, hayret etmiş.

Ben de can dostlara diyorum ki, her yüzünüze güleni dost sanmayın. İçi başka, dışı başka olanlar var. Peygamberimizin zamanında ashap diye geçinirken Peygamberimizin vefatından sonra kendilerini peygamber ilan edenler vardı.

Ey iman edenler!

Çok zikrediniz, tefekkür ediniz. Sözünüzü ölçülü söyleyiniz. Kendinize bir dost arıyorsanız ehli hal, ehli zevk, ehli mana olanlardan bulacaksınız. Onun sözü sohbeti Allah içindir. O, iyiliklerin insanıdır. Adımını göre göre atan gerçek insan.

Öyle dost ki, elinizden tutan. Bâtılla mücadele etmiş, Hakk’ın kaderine rıza göstermiş. Nefsî mücadelede muzaffer olan dost. Allah himmetlerini üzerimizden eksik etmesin!

 O dost ki, rabıtamız bir, zikrimiz, fikrimiz, tefekkürümüz bir. Þeriatta, tarikatta, hakikatte bir vücuduz. Ya Rab, öyle hal ehli, kemal sahibi olan zat-ı muhteremleri aramızdan hiç eksik etme!

Muhterem Dostlarım!

Allah’ın insana en büyük lütuf ve keremi, akl-ı selimdir. Akl-ı selim ile tefekkür edip aşk ile Allah demektir.

Zikredenler mest olur, Allah ile dost olur.

Cenab-ı Hak, ihvanımıza ilham versin, feyiz versin, aşk versin. Arifiyet versin. Her halleriyle örnek insan olsunlar inşallah!

Bütün ihvanımızı selam, sevgiyle Allah'a emanet ederim!

HACI BABA

Hüseyin Sabri SOYYİÐİT