2.76. (Münafýklar) inananlarla karþýlaþtýklarýnda ”Ýman ettik” derler.Birbirleriyle baþbaþa kaldýklarý vakit ise: Allah'ýn size açtýklarýný (Tevrat'taki bilgileri), Rabbiniz katýnda sizin aleyhinize hüccet getirmeleri için mi onlara anlatýyorsunuz; bunlarý düþünemiyor musunuz? derler.
2.77. Onlar bilmezler mi ki, gizlediklerini de açýkça yaptýklarýný da Allah bilmektedir.
2.78. Ýçlerinde bir takým ümmîler vardýr ki, Kitab'ý (Tevrat'ý) bilmezler.Bütün bildikleri kulaktan dolma þeylerdir.Onlar sadece zan ve tahminde bulunuyorlar.
2.79. Elleriyle (bir) Kitap yazýp sonra onu az bir bedel karþýlýðýnda satmak için ”Bu Allah katýndandýr” diyenlere yazýklar olsun! Elleriyle yazdýklarýndan ötürü vay haline onlarýn! Ve kazandýklarýndan ötürü vay haline onlarýn!
2.80. Ýsrailoðullarý: Sayýlý birkaç gün müstesna, bize ateþ dokunmayacaktýr, dediler.De ki (onlara): Siz Allah katýndan bir söz mü aldýnýz -ki Allah sözünden caymaz-, yoksa Allah hakkýnda bilmediðiniz þeyleri mi söylüyorsunuz?
2.81. Hayýr! Kim bir kötülük eder de kötülüðü kendisini çepeçevre kuþatýrsa iþte o kimseler cehennemliktirler.Onlar orada devamlý kalýrlar.
2.82. Ýman edip yararlý iþ yapanlara gelince onlar da cennetliktirler.Onlar orada devamlý kalýrlar.
2.83. Vaktiyle biz, Ýsrailoðullarýndan: Yalnýzca Allah'a kulluk edeceksiniz, ana-babaya, yakýn akrabaya, yetimlere, yoksullara iyilik edeceksiniz diye söz almýþ ve ”Ýnsanlara güzel söz söyleyin, namazý kýlýn, zekâtý verin” diye de emretmiþtik.Sonunda azýnýz müstesna, yüz çevirerek dönüp gittiniz.
2.84. (Ey Ýsrailoðullarý!) Birbirinizin kanýný dökmeyeceðinize, birbirinizi yurtlarýnýzdan çýkarmayacaðýnýza dair sizden söz almýþtýk.Her þeyi görerek sonunda bunlarý kabul etmiþtiniz.
2.85. Bu misaký kabul eden sizler, (verdiðiniz sözün tersine) birbirinizi öldürüyor, aranýzdan bir zümreyi yurtlarýndan çýkarýyor, kötülük ve düþmanlýkta onlara karþý birleþiyorsunuz.Onlarý yurtlarýndan çýkarmak size haram olduðu halde (hem çýkarýyor hem de) size esirler olarak geldiklerinde fidye verip onlarý kurtarýyorsunuz.Yoksa siz Kitab'ýn bir kýsmýna inanýp bir kýsmýný inkâr mý ediyorsunuz? Sizden öyle davrananlarýn cezasý dünya hayatýnda ancak rüsvaylýk; kýyamet gününde ise en þiddetli azaba itilmektir.Allah sizin yapmakta olduklarýnýzdan asla gafil deðildir.
2.86. Ýþte onlar, ahirete karþýlýk dünya hayatýný satýn alan kimselerdir.Bu yüzden ne azaplarý hafifletilecek ne de kendilerine yardým edilecektir.
2.87. Andolsun biz Musa'ya Kitab'ý verdik.Ondan sonra ardarda peygamberler gönderdik.Meryem oðlu Ýsa'ya da mucizeler verdik.Ve onu, Rûhu'l-Kudüs (Cebrail) ile destekledik.(Ne var ki) gönlünüzün arzulamadýðý þeyleri söyleyen bir elçi geldikçe ona karþý büyüklük tasladýnýz.(Size gelen) peygamberlerden bir kýsmýný yalanladýnýz, bir kýsmýný da öldürdünüz.
2.88. (Yahudiler peygamberlerle alay ederek) ”Kalplerimiz perdelidir” dediler.Hayýr; küfür ve isyanlarý sebebiyle Allah onlara lânet etmiþtir.O yüzden çok az inanýrlar.
2.89. Daha önce kâfirlere karþý zafer isterlerken kendilerine Allah katýndan ellerindeki (Tevrat'ý) doðrulayan bir kitap gelip de (Tevrat'tan) bilip öðrendikleri gerçekler karþýlarýna dikilince onu inkâr ettiler.Ýþte Allah'ýn lâneti böyle inkârcýlaradýr.
2.90. Allah'ýn kullarýndan dilediðine peygamberlik ihsan etmesini kýskandýklarý için Allah'ýn indirdiðini (Kur'an'ý) inkâr ederek kendilerini harcamalarý ne kötü bir þeydir! Böylece onlar, gazap üstüne gazaba uðradýlar.Ayrýca kâfirler için alçaltýcý bir azap vardýr.
2.91. Kendilerine: Allah'ýn indirdiðine iman edin, denilince: Biz sadece bize indirilene (Tevrat'a) inanýrýz, derler ve ondan baþkasýný inkâr ederler.Halbuki o Kur'an kendi ellerinde bulunan Tevrat'ý doðrulayýcý olarak gelmiþ hak kitaptýr.(Ey Muhammed!) Onlara: Þayet siz gerçekten inanýyor idiyseniz daha önce Allah'ýn peygamberlerini neden öldürüyordunuz? deyiver.
2.92. Andolsun Musa size apaçýk mucizeler getirmiþti.Sonra onun ardýndan, zalimler olarak buzaðýyý (tanrý) edindiniz.
2.93. Hatýrlayýn ki, Tûr daðýnýn altýnda sizden söz almýþ: Size verdiklerimizi kuvvetlice tutun, söylenenleri anlayýn, demiþtik.Onlar: Ýþittik ve isyan ettik, dediler.Ýnkârlarý sebebiyle kalplerine buzaðý sevgisi dolduruldu.De ki: Eðer inanýyorsanýz, imanýnýz size ne kötü þeyler emrediyor!
2.94. (Ey Muhammed, onlara:) Þayet (iddia ettiðiniz gibi) ahiret yurdu Allah katýnda diðer insanlara deðil de yalnýzca size aitse ve bu iddianýzda doðru iseniz haydi ölümü temenni edin (bakalým), de.
2.95. Onlar, kendi elleriyle önceden yaptýklarý iþler (günah ve isyanlarý) sebebiyle hiç bir zaman ölümü temenni etmeyeceklerdir.Allah zalimleri iyi bilir.
2.96. Yemin olsun ki, sen onlarý yaþamaya karþý insanlarýn en düþkünü olarak bulursun.Putperestlerden her biri de arzular ki, bin sene yaþasýn.Oysa yaþatýlmasý hiç kimseyi azaptan uzaklaþtýrmaz.Allah onlarýn yapmakta olduklarýný eksiksiz görür.
2.97. De ki: Cebrail'e kim düþman ise þunu iyi bilsin ki Allah'ýn izniyle Kur'an'ý senin kalbine bir hidayet rehberi, önce gelen kitaplarý doðrulayýcý ve müminler için de müjdeci olarak o indirmiþtir.
2.98. Kim, Allah'a, meleklerine, peygamberlerine, Cebrail'e ve Mikâil'e düþman olursa bilsin ki Allah da inkârcý kâfirlerin düþmanýdýr.
2.99. Andolsun ki sana apaçýk âyetler indirdik.(Ey Muhammed!) Onlarý ancak fasýklar inkâr eder.
2.100. Ne zaman onlar bir antlaþma yaptýlarsa, yine kendilerinden bir gurup onu bozmadý mý? Zaten onlarýn çoðu iman etmez.