11.51. Ey kavmim! Ben, ona (peygamberliðe) karþýlýk sizden bir ücret istemiyorum. Benim ücretim, beni yaratandan baþkasýna ait deðildir. Hâla aklýnýzý kullanmýyor musunuz?
11.52. Ey kavmim! Rabbinizden baðýþ dileyin; sonra da O'na tevbe edin ki, üzerinize göðü (yaðmuru) bol bol göndersin ve kuvvetinize kuvvet katsýn. Günah iþleyerek (Allah'tan) yüz çevirmeyin.
11.53. Dediler ki: Ey Hûd! Sen bize açýk bir mucize getirmedin, biz de senin sözünle tanrýlarýmýzý býrakacak deðiliz ve biz sana iman edecek de deðiliz.
11.54. Biz ”Tanrýlarýmýzdan biri seni fena çarpmýþ!” demekten baþka bir söz söylemeyiz! (Hûd) dedi ki: ”Ben Allah'ý þahit tutuyorum; siz de þahit olun ki ben sizin ortak koþtuklarýnýzdan uzaðým.”
11.55. ”O'ndan baþka (taptýklarýnýzýn hepsinden uzaðým). Haydi hepiniz bana tuzak kurun; sonra da bana mühlet vermeyin!”
11.56. ”Ben, benim de Rabbim, sizin de Rabbiniz olan Allah'a dayandým. Çünkü yürüyen hiçbir varlýk yoktur ki, O, onun perçeminden tutmuþ olmasýn. Þüphesiz Rabbim dosdoðru yoldadýr.”
11.57. ”Eðer yüz çevirirseniz þüphesiz ki benimle size gönderileni size bildirdim. Rabbim (dilerse) sizden baþka bir kavmi yerinize getirir de O'na hiçbir zarar veremezsiniz. Çünkü benim Rabbim her þeyi gözetendir.”
11.58. Emrimiz gelince, Hûd'u ve onunla beraber iman edenleri tarafýmýzdan bir rahmetle kurtardýk, onlarý aðýr bir azaptan kurtuluþa erdirdik.
11.59. Ýþte Âd (kavmi). Rablerinin âyetlerini inkâr ettiler; O'nun peygamberlerine âsi oldular ve inatçý her zorbanýn emrine uydular.
11.60. Onlar hem bu dünyada hem de kýyamet gününde lânete tâbi tutuldular. Biliniz ki, Ad (kavmi) Rablerini inkâr ettiler. (Þunu da) bilin ki Hûd'un kavmi Âd, Allah'ýn rahmetinden uzak kýlýndý.
11.61. Semûd kavmine de kardeþleri Sâlih'i (gönderdik). Dedi ki: Ey kavmim! Allah'a kulluk edin. Sizin O'ndan baþka tanrýnýz yoktur. O sizi yerden (topraktan) yarattý. Ve sizi orada yaþattý. O halde O'ndan maðfiret isteyin; sonra da O'na tevbe edin. Çünkü Rabbim (kullarýna) çok yakýndýr, (dualarýný) kabul edendir.
11.62. Dediler ki: Ey Sâlih! Sen bundan önce içimizde ümit beslenen birisiydin. (Þimdi) babalarýmýzýn taptýklarýna tapmaktan bizi engelliyor musun? Doðrusu biz, bizi kendisine (kulluða) çaðýrdýðýn þeyden ciddi bir þüphe içindeyiz.
11.63. (Sâlih) dedi ki: Ey kavmim! Eðer ben Rabbimden (verilen) apaçýk bir delil üzerinde isem ve O bana kendinden bir rahmet (peygamberlik) vermiþse, buna ne dersiniz? Bu durum karþýsýnda O'na âsi olursam beni Allah'tan (O'nun azabýndan) kim korur? O zaman siz de bana ziyan vermekten fazla bir þey yapamazsýnýz.
11.64. Ey kavmim! Ýþte size mucize olarak Allah'ýn devesi. Onu býrakýn, Allah'ýn arzýnda yesin (içsin). Ona kötülük dokundurmayýn; sonra sizi yakýn bir azap yakalar.
11.65. Fakat Semûd kavmi o deveyi, ayaklarýný keserek öldürdüler. Sâlih dedi ki: ”Yurdunuzda üç gün daha yaþayýn (sonra helâk olacaksýnýz)!” Bu söz, yalanlanamayan bir tehdit idi.
11.66. Emrimiz gelince, Sâlih'i ve onunla beraber iman edenleri, bizden bir rahmet olarak (azaptan) ve o günün zilletinden kurtardýk. Þüphesiz Rabbin kuvvetlidir, (her þeye) galip gelendir.
11.67. Zulmedenleri de o korkunç ses yakaladý ve yurtlarýnda diz üstü çökekaldýlar.
11.68. Sanki orada hiç oturmamýþlardý. Biliniz ki, Semûd kavmi gerçekten Rablerini inkâr ettiler. Yine bilesiniz ki, Semûd kavmi (Allah'ýn rahmetinden) uzak kýlýndý.
11.69. Andolsun ki elçilerimiz (melekler) Ýbrahim'e müjde getirdiler ve: ”Selam (sana)” dediler. O da: ”(Size de) selam” dedi ve hemen kýzartýlmýþ bir buzaðý getirdi.
11.70. Ellerini yemeðe uzatmadýklarýný görünce, onlarý yadýrgadý ve onlardan dolayý içine bir korku düþtü. Dediler ki: Korkma! (biz melekleriz). Lût kavmine gönderildik.
11.71. O esnada hanýmý ayakta idi ve (bu sözleri duyunca) güldü. Ona da Ýshak'ý, Ýshak'ýn ardýndan da Ya'kub'u müjdeledik.
11.72. (Ýbrahim'in karýsý:) Olacak þey deðil! Ben bir kocakarý, bu kocam da bir ihtiyar iken çocuk mu doðuracaðým? Bu gerçekten þaþýlacak bir þey! dedi.
11.73. (Melekler) dediler ki: Allah'ýn emrine þaþýyor musun? Ey ev halký! Allah'ýn rahmeti ve bereketleri sizin üzerinizdedir. Þüphesiz ki O, övülmeye lâyýktýr, iyiliði boldur.
11.74. Ýbrahim'den korku gidip kendisine müjde gelince, Lût kavmi hakkýnda (adeta) bizimle mücadeleye baþladý.
11.75. Ýbrahim cidden yumuþak huylu, baðrý yanýk, kendisini Allah'a vermiþ biri idi.