Aşkta mihmânımdır benim.
Telkîn etti şeyhim bana. Doyurdu ol kana kana. Köleyim ben o Sultan’a Aşkta mihmânımdır benim. Tuttu bizim elimizden. Sonsuz ana sevgimizden. Allah razı şeyhimizden. Aşkta mihmânımdır benim. Fenafillâh etti bizi. Yok eyledi şirkimizi. Bildirdi hem dinimizi. Aşkta mihmânımdır benim. Ruhundan ruh nefheyledi. Ruhullah’a mazhar kıldı. Kelâm-ı Hak’la söyledi. Aşkta mihmânımdır benim. Velâyete rehber yaptı. Nübüvvete vâris etti. Mahremine bizi kattı. Aşkta mihmânımdır benim. Nebîlerle dost eyledi. Velilerle haşreyledi. Halis, muhlis kul eyledi. Aşkta mihmânımdır benim. Canda cânânımdır benim. Derde dermanımdır benim. Ulu Sultanımdır benim. Aşkta mihmânımdır benim. Ferman verdi dilimize. Doldu sevgi gönlümüze. SABRİ, şükür Rabbimize. Aşkta mihmânımdır benim. 6.7.1993
Eklenme: 07-05-2005Yazar: Hüseyin Sabri SOYYİĞİTHit: 7699[ Geri dön | Sevdiklerinize gönderin | Yazdırın ]
11.41. (Nuh) dedi ki: ”Gemiye binin! Onun yüzüp gitmesi de, durması da Allah'ın adıyladır. Şüphesiz ki Rabbim çok bağışlayan, pek esirgeyendir.”
Anasayfa | Kur'an-ı Kerim | Videolar | İlahiler (mp3) | İlahiler | Hatıralar | Mektuplar | Sohbetler | Öz Geçmişler | Kullanım Şartları ©2002 Tasavvuf Derneği Tüm hakları saklıdır.
Sitemizin yapımında php-nuke kodları kullanılmıştır.