Akıl erdiremiyorum


Ulu Mevlâm her şeyimizi verensin

Sıfatlarınla bizleri süsleyensin

Sevdiğinin kulunun diyeti olansın

Allah Hak yolda bize anlayış versin

 

 

 

 

Akıl erdiremiyorum

 

Esselâmualeyküm

Sevgili Dostlarım!

Muhterem Efendiler!

Akıl erdiremediÄŸim birçok ÅŸeyler var. BaÅŸta gelenlerden bir tanesi de ÅŸu tarîkatlardaki bölünmeler, ayrıcalıklar, siz-bizler, hayır, niçin, niye, öyle deÄŸil böyle, tartışmalar… Buna benzer neler neler!..

Yaratan, yaÅŸatan, rızkımızı veren, bize, kulum, diyor, “Zikredin beni, zikredeyim sizi.[1] buyuruyor. “Ey iman edenler çok zikrediniz.”[2] diyor. “Onlar, ayakta dururken, otururken, yanları üzerine yatarken Allah'ı anarlar, göklerin ve yerin yaratılışı hakkında derin derin düşünürler (ve şöyle derler:) Rabbimiz! Sen bunu boÅŸuna yaratmadın. Seni tesbih ederiz. Bizi cehennem azabından koru!”[3] ifadesini kullanıyor.

Dostlar!

Allah'ı ayaktayken, otururken, yaslanırken zikredin, tefekküre yükselin. Allah’ın bâtıl bir ÅŸey yaratmadığını müşahade edip yaÅŸayacaksınız ki gönlünüz, ruhunuz huzur bulsun.

Yolumuz vuslata giden bir yol. Hak yoldayız. Hidâyet olunanların yolu, sırat-ı müstakîm. Allah bizi vuslata giden bu hidâyet yolundan bir an olsun mahrum etmesin.

Samimiyetle ifade edeyim ki ehli turûk olan dostların kasıt ve gayeleri; Allah'a dost olma, yolundan izinden gitme, aÅŸkla, zevkle Allah deme. Hangi bir tanesine dil uzatabiliriz, “Siz bilmiyorsunuz!” diyebiliriz! Tövbe yahu…

Allah diyen sâliklerin asâ olsam ellerinde

Hakk’a giden derviÅŸlerin hâdim olsam yollarında

Gelin dostlar, nedenlerden, niçin, niyelerden, oldu-olmadılardan tevhidin râbıtasıyla kurtulalım. Halkın yüzünden Hakk’ı sevelim. Siz-biz kavgasına tutulup yuvarlanıp gitmeyelim.

Ârif insan atar adım göre göre

Hiç basmazlar çukur yere

Her hâlimizle örnek insan olalım. Kontrollü ve murakabeli hareket edelim. Zahîri halk ile bâtını Hak şuhuduna erelim. İllâ tevhidin râbıtasına sımsıkı sarılalım. Nefsin dünyasına açılan kapıları bir an evvel kapatalım.

Çok da verme kendini dünyaya, bir dem çek elin

Kati ağırdır, döndüremezsin bu dolap.

 

 

Muhterem Efendiler!

Biz Kur’an’ın sâlikleriyiz. Hak Resûlün ümmeti, Pîr Seyyid Muhammed Nuru’l-Arabî’nin de derviÅŸleriyiz. Bu kutsî ve ulvî hakikatin sahipleri olan siz zat-ı muhteremlere ne yazsam hiç yeterli deÄŸil!

Ulu Yaratanım! Bu kutsî ve ulvî davanın mânevî mesuliyetini idrak etmeyi bize nasip et. Lâyıkıyla ona hizmet etmek mümkün değil. Ezel ebet tut elimiz.

Ulu Sultanım!

Fenâfillâhtan süzülürken zayiat vermekten, sırattan düşmekten koru. Hak mürşidin telkini ve râbıtasıyla vuslata giden yolda hâfızımız, nâsırımız (yardımcımız) ol.

Zatından zatına mazhar düşmeyi, varıp bir ile bir olmayı, ol dost ile hemdem olmayı lütfet. Vahdet şuhuduyla zevkiyap olmayı cümlemize kerem kıl.

Ä°ki cihanın serveri, Hatemü’l-Enbiyana bizleri üm- met eyle. Vahdeti kesrette zevk etmeyi, helâli-haramı, Hakk’ı-bâtılı, iyi ve kötüyü fark etmeyi, hülâsa farkıyet sahibi olmayı ihsân eyle. Velâyette velilerinle, nübüvvette nebilerinle buluÅŸmak, biliÅŸmek, seviÅŸip kaynaÅŸmak cümle ihvanımıza nasip et Mevlâm.

Kurb-i ferâiz, kurb-i nevâfili yaÅŸayarak farzla sünneti birleyip Kavseyn’e ermeyi, Ademiyet sırrını çözmeyi, vâcibatı zevkle yaÅŸamayı lütfeyle.

Can u cânanım benim!

Bu kutsî makamda sohbetlere gönül vermek, ol dost ile muhabbet etmek, sevip sevip çok sevilmek ikram, ihsan et bizlere.

Muhammedî Melâmet’te Allah ve Resûlü’nü tevhid edip hâlde tevhid ederek, görerek, bilerek, yaÅŸayarak ÅŸahadet vermenin sırrını, hikmetlerini ihvanımıza ve hepimize nasip et Mevlâm!

Bu sırra kadem basan, hikmetlere râm olan, hakikatlere eren zat-ı muhteremleri şuhud ve tefekkür üzere yaşamayı, onların zevkiyle zevkiyap olmayı, şuhud üzre mânâya ermeyi ihsân eyle. Ezel ebed bu kutsî ve ulvî hakikatleri muhafaza etmeyi, râbıtanın mânâ ve hakikatiyle hemdem olmayı ihvanımıza ve hepimize nasip eyle Mevlâm!

Nihayetsiz hamd ü senâ, sonsuz şükürler Mevlâ-mıza. Hz. Muhammed Mustafa’sına (s.a.) bizi ümmet olarak yaratmış. Nebiler nebisi, iki cihanın serveri, Hatemü’l-Enbiya, Mucize-yi Muhammedîye olan Kur'an-ı Kerîm’i bize emânet etmiÅŸtir. Sonsuz salât ve selâm nebiler nebisine.

Soyundan gelen Gavsu’l-âzam, Pîr Seyyid Muhammed Nuru’l-Arabî Hz.’lerinin mensubu eylemiÅŸ. Hâlde tevhid etmenin, görerek, bilerek, yaÅŸayarak ÅŸahadet getirmenin, -bu kutsî ve ulvî hakikatin- sırlarını açmış ihvanımıza. Ne kadar hamd ü senâ, şükr ü senâ, ne kadar dua ve niyâz etsek bu hakikatin, bu lütuf ve keremin, sonsuz ihsanın bir zerresini ödeyebilmek mümkün deÄŸil!..

Ulu Sultanım!

Lütuf ve kereminle bizi bir an olsun kendinden ayırma. Þuhud ve tefekkürümüzle vuslat zevkini tattır.

“Bana dua edin ki duanıza icabet edeyim.”[4] âyetine dayanarak, ondan cesaret alarak dua ve niyâz ediyoruz. Kabul et Mevlâm!

Can dostları ve bütün ihvanımızı Allah'a emânet eder, sonsuz iyilikler dilerim!

25. 02. 2004



[1] Bakara, 2/152

[2] Ahzap, 33/41

[3] Âl-i İmran,3/191

[4] Mümin 40/60





Bu Sayfanýn Geldiði Adres
Tasavvuf DerneÄŸi
http://www.tasavvufdernegi.com

Bu Sayfanýn Adresi:
http://www.tasavvufdernegi.com/modules.php?name=Content&pa=showpage&pid=100