|
 |
72.2. Doðru yola iletiyor, ona iman ettik. (Artýk) kimseyi Rabbimize asla ortak koþmayacaðýz. 72.3. Hakikat þu ki, Rabbimizin þâný çok yücedir. O, ne eþ ne de çocuk edinmiþtir. 72.4. Doðrusu bizim beyinsiz olanýmýz (iblis veya azgýn cinler), Allah hakkýnda pekaþýrý yalanlar uyduruyormuþ. 72.5. Halbuki biz, gerek insanlar gerekse cinler Allah hakkýnda asla yalan söylemezler, sanmýþtýk. 72.6. Þu da gerçek ki, insanlardan bazý kimseler, cinlerden bazý kimselere sýðýnýrlardý da, onlarýn taþkýnlýklarýný arttýrýrlardý. 72.7. Onlar da sizin sandýðýnýz gibi, Allah'ýn hiç kimseyi tekrar diriltmeyeceðini sanmýþlardý. 72.8. Doðrusu biz (cinler), göðü yokladýk, fakat onu sert bekçilerle, alev huzmeleriyle doldurulmuþ bulduk. 72.9. Halbuki, (daha önce) biz onun bazý kýsýmlarýnda (haber) dinlemek için oturacak yerler (bulup) oturuyorduk; fakat þimdi kim dinlemek isterse, kendisini gözetleyen bir alev huzmesi buluyor. 72.10. Bilmiyoruz, yeryüzündekilere kötülük mü murat edildi, yoksa Rableri onlara bir hayýr mý diledi? 72.11. Gerçekten biz, -kimimiz sâlih kiþiler, kimimiz ise bunlardan aþaðýda olmak üzere- türlü türlü yollar tutmuþtuk. 72.12. (Artýk) þu gerçeði þüphesiz anladýk ki, biz yeryüzünde bulunsak da Allah'ý âciz býrakamayacaðýz, baþka yere kaçmakla da elinden kurtulamayacaðýz. 72.13. Doðrusu biz, o hidayeti (Kur'an'ý) iþitince ona iman ettik. Kim Rabbine iman ederse, artýk ne bir (ecrinin) eksikliðe uðratýlmasýndan ne de haksýzlýk edilmesinden korkar. 72.14. Ýçimizde, (Allah'a) teslimiyet gösterenler de var, hak yoldan sapanlar da var. Teslimiyet gösteren kimseler, doðru yolu arayanlardýr. 72.15. Hak yoldan sapanlara gelince, onlar cehenneme odun olmuþlardýr. 72.16. Þayet doðru yolda gitselerdi,onlara bol su verirdik. 72.17. Bu hususta kendilerini denememiz için , Kim Rabbinin zikrinden yüz çevirirse, (Rabbin) onu gitgide artan çetin bir azaba uðratýr. 72.18. Mescidler þüphesiz Allah'ýndýr. O halde, Allah ile birlikte kimseye yalvarmayýn (ve kulluk etmeyin). 72.19. Allah'ýn kulu, O'na yalvarmaya (namaza) kalkýnca, neredeyse onun etrafýnda keçe gibi birbirlerine geçeceklerdi. 72.20. (Resûlüm!) De ki: Ben ancak Rabbime yalvarýrým ve O'na kimseyi ortak koþmam. 72.21. De ki: Doðrusu ben (kendi baþýma) size ne zarar verme ne de fayda saðlama gücüne sahibim. 72.22. De ki: Gerçekten (bana bir kötülük dilerse) Allah'a karþý beni kimse himaye edemez, O'ndan baþka sýðýnacak kimse de bulamam. 72.23. (Benim yaptýðým) ancak Allah katýndan olaný, O'nun gönderdiklerini tebliðdir. Artýk kim Allah ve Resûlüne karþý gelirse, bilsin ki ona, (kendi gibilerle birlikte) içinde ebedî kalacaklarý cehennem ateþi vardýr. 72.24. Sonunda, tehdit edilip durduklarýný (azabý, kýyameti) gördükleri zaman, kim yardýmcý olma bakýmýndan daha güçsüz ve sayýca daha az imiþ, bileceklerdir. 72.25. De ki: Tehdit edilegeldiðiniz (azap), yakýn mýdýr, yoksa Rabbim onun için uzun bir süre mi koyar, ben bilmem. |
|
|
Anasayfa | Kur'an-ı Kerim | Videolar | İlahiler (mp3) | İlahiler | Hatıralar | Mektuplar | Sohbetler | Öz Geçmişler | Kullanım şartları
©2002 Tasavvuf Derneği Tüm hakları saklıdır.
