|
 |
33.2. Rabbinden sana vahyedilene uy. Þüphesiz Allah, bütün yaptýklarýnýzdan haberdardýr. 33.3. Allah'a güven. Vekîl olarak Allah yeter. 33.4. Allah, bir adamýn içinde iki kalp yaratmadýðý gibi, ”zýhâr” yaptýðýnýz eþlerinizi de analarýnýz yerinde tutmadý ve evlâtlýklarýnýzý da öz oðullarýnýz olarak tanýmadý. Bunlar sizin aðýzlarýnýza geliveren sözlerden ibarettir. Allah ise gerçeði söyler ve doðru yola O eriþtirir. 33.5. Onlarý (evlât edindiklerinizi) babalarýna nisbet ederek çaðýrýn. Allah yanýnda en doðrusu budur. Eðer babalarýnýn kim olduðunu bilmiyorsanýz, bu takdirde onlarý din kardeþleriniz ve görüp gözettiðiniz kimseler olarak kabul edin. Yanýlarak yaptýklarýnýzda size vebal yok; fakat kalplerinizin bile bile yöneldiðinde günah vardýr. Allah baðýþlayandýr, esirgeyendir. 33.6. Peygamber, müminlere kendi canlarýndan daha yakýndýr. Eþleri, onlarýn analarýdýr. Akraba olanlar, Allah'ýn Kitabýna göre, (mirasçýlýk bakýmýndan) birbirlerine diðer müminlerden ve muhacirlerden daha yakýndýrlar; ancak, dostlarýnýza uygun bir vasiyet yapmanýz müstesnadýr. Bunlar Kitap'ta yazýlý bulunmaktadýr. 33.7. Hani biz peygamberlerden söz almýþtýk; senden, Nuh'tan, Ýbrahim'den, Musa'dan ve Meryem oðlu Ýsa'dan da. (Evet) biz onlardan pek saðlam bir söz aldýk. 33.8. Allah bu sözü doðrularý doðruluklarýyla sorumlu kýlmak için aldý. Kâfirler için de çok acýklý bir azap hazýrladý. 33.9. Ey iman edenler! Allah'ýn size olan nimetini hatýrlayýn; hani size ordular saldýrmýþtý da, biz onlara karþý bir rüzgâr ve sizin görmediðiniz ordular göndermiþtik. Allah ne yaptýðýnýzý çok iyi görmekteydi. 33.10. Onlar hem yukarýnýzdan hem aþaðý tarafýnýzdan (vâdinin üstünden ve alt yanýndan) üzerinize yürüdükleri zaman; gözler yýldýðý, yürekler gýrtlaða geldiði ve siz Allah hakkýnda türlü türlü þeyler düþündüðünüz zaman; 33.11. Ýþte orada iman sahipleri imtihandan geçirilmiþ ve þiddetli bir sarsýntýya uðratýlmýþlardý. 33.12. Ve o zaman, münafýklar ile kalplerinde hastalýk (iman zayýflýðý) bulunanlar: Meðer Allah ve Resûlü bize sadece kuru vaadlerde bulunmuþlar! diyorlardý. 33.13. Onlardan bir gurup da demiþti ki: Ey Yesribliler (Medineliler)! Artýk sizin için durmanýn sýrasý deðil, haydi dönün! Ýçlerinden bir kýsmý ise: Gerçekten evlerimiz emniyette deðil, diyerek Peygamber'den izin istiyordu; oysa evleri tehlikede deðildi, sadece kaçmayý arzuluyorlardý. 33.14. Medine'nin her yanýndan üzerlerine saldýrýlsaydý da, o zaman savaþmalarý istenseydi, þüphesiz hemen savaþa katýlýrlar ve evlerinde pek eðlenmezlerdi. 33.15. Andolsun ki daha önce onlar, sýrt çevirip kaçmayacaklarýna dair Allah'a söz vermiþlerdi. Allah'a verilen söz mesuliyeti gerektirir! 33.16. (Resûlüm!) De ki: Eðer ölümden veya öldürülmekten kaçýyorsanýz, kaçmanýn size asla faydasý olmaz! (Eceliniz gelmemiþ ise) o takdirde de, yaþatýlacaðýnýz süre çok deðildir. 33.17. De ki: Allah size bir kötülük dilerse, O'na karþý sizi kim korur; ya da size rahmet dilerse (size kim zarar verebilir)? Onlar, kendilerine Allah'tan baþka ne bir dost bulurlar ne de bir yardýmcý. 33.18. Allah, içinizden (savaþtan) alýkoyanlarý ve yandaþlarýna: ”Bize katýlýn” diyenleri gerçekten biliyor. Zaten bunlarýn pek azý savaþa gelir. 33.19. (Gelseler de) size karþý pek hasistirler. Hele korku gelip çattý mý, üzerine ölüm baygýnlýðý çökmüþ gibi gözleri dönerek sana baktýklarýný görürsün. Korku gidince ise, mala düþkünlük göstererek sizi sivri dilleri ile incitirler. Onlar iman etmiþ deðillerdir; bunun için Allah onlarýn yaptýklarýný boþa çýkarmýþtýr. Bu, Allah'a göre kolaydýr. 33.20. Bunlar, düþman birliklerinin bozulup gitmedikleri evhamý içindedirler. Müttefikler ordusu yine gelecek olsa, isterler ki, çölde göçebe Araplar içinde bulunsunlar da, sizin haberlerinizi (uzaktan) sorsunlar. Zaten içinizde bulunsalardý dahi pek savaþacak deðillerdi. 33.21. Andolsun ki, Resulullah, sizin için, Allah'a ve ahiret gününe kavuþmayý umanlar ve Allah'ý çok zikredenler için güzel bir örnektir. 33.22. Müminler ise, düþman birliklerini gördüklerinde: Ýþte Allah ve Resûlü'nün bize vâdettiði! Allah ve Resûlü doðru söylemiþtir, dediler. Bu (ordularýn geliþi), onlarýn ancak imanlarýný ve Allah'a baðlýlýklarýný arttýrdý. 33.23. Müminler içinde Allah'a verdikleri sözde duran nice erler var. Ýþte onlardan kimi, sözünü yerine getirip o yolda canýný vermiþtir; kimi de (þehitliði) beklemektedir. Onlar hiçbir þekilde (sözlerini) deðiþtirmemiþlerdir. 33.24. Çünkü Allah sadâkat gösterenleri sadâkatlarý sebebiyle mükâfatlandýracak, münafýklara -dilerse- azap edecek yahut da (tevbe ederlerse) tevbelerini kabul edecektir. Þüphesiz Allah, baðýþlayandýr, esirgeyendir. 33.25. Allah, o inkâr edenleri hiçbir fayda elde edemeden öfkeleri ile geri çevirdi. Allah (ýn yardýmý) savaþta müminlere yetti. Allah güçlüdür, mutlak galiptir. |
|
|
Anasayfa | Kur'an-ı Kerim | Videolar | İlahiler (mp3) | İlahiler | Hatıralar | Mektuplar | Sohbetler | Öz Geçmişler | Kullanım şartları
©2002 Tasavvuf Derneği Tüm hakları saklıdır.
