|
 |
19.2. (Bu,) Rabbinin, Zekeriyya kuluna rahmetinin anýlmasýdýr. 19.3. Hani o, gizli bir sesle Rabbine niyaz etmiþti: 19.4. Rabbim! dedi, benden (vücudumdan), kemiklerim zayýfladý, saçým baþým aðardý. Ve ben, Rabbim, sana (ettiðim) dua sayesinde hiç bedbaht olmadým. 19.5. Doðrusu ben, arkamdan iþ baþýna geçecek olan yakýnlarýmdan endiþe ediyorum. Karým da kýsýrdýr. Tarafýndan bana bir veli (oðul) ver. 19.6. Ki o bana vâris olsun; Ya'kub hanedanýna da vâris olsun. Rabbim, onu rýzana lâyýk kýl! 19.7. (Allah þöyle buyurdu:) Ey Zekeriyya! Biz sana bir oðul müjdeleriz ki, onun adý Yahya'dýr. Daha önce ona kimseyi adaþ yapmadýk. 19.8. Zekeriyya: Rabbim! dedi, karým kýsýr olduðu, ben de ihtiyarlýðýn son sýnýrýna vardýðým halde, benim nasýl oðlum olabilir? 19.9. Allah: Öyledir, dedi; Rabbin: O bana kolaydýr. Daha önce, sen hiçbir þey deðilken seni de yaratmýþtým, buyurdu. 19.10. O: Rabbim! dedi, (çocuðum olacaðýna dair) bana bir iþaret ver. Allah: Sana iþaret, sapasaðlam olduðun halde üç gün insanlarla konuþamamandýr, buyurdu. 19.11. Bunun üzerine Zekeriyya, mâbetten kavminin karþýsýna çýkarak onlara: ”Sabah akþam tesbihte bulunun” diye iþaret verdi. 19.12. ”Ey Yahya! Kitab'a (Tevrat'a) vargücünle sarýl!” (dedik) ve henüz sabi iken ona (ilim ve) hikmet verdik. 19.13. Tarafýmýzdan ona kalp yumuþaklýðý ve temizlik de (verdik). O, çok sakýnan bir kimse idi. 19.14. Ana-babasýna çok iyi davranýrdý; o, isyankâr bir zorba deðildi. 19.15. Doðduðu gün, öleceði gün ve diri olarak kabirden kaldýrýlacaðý gün ona selam olsun! 19.16. (Resûlüm! ) Kitap'ta Meryem'i de an. Hani o, ailesinden ayrýlarak doðu tarafýnda bir yere çekilmiþti. 19.17. Meryem, onlarla kendi arasýna bir perde çekmiþti. Derken, biz ona ruhumuzu gönderdik de o, kendisine tastamam bir insan þeklinde göründü. 19.18. Meryem dedi ki: Senden, çok esirgeyici olan Allah'a sýðýnýrým! Eðer Allah'tan sakýnan bir kimse isen (bana dokunma). 19.19. Melek: Ben, yalnýzca, sana tertemiz bir erkek çocuk baðýþlamam için Rabbinin bir elçisiyim, dedi. 19.20. Meryem: Bana bir insan eli deðmediði, iffetsiz de olmadýðým halde benim nasýl çocuðum olabilir? dedi. 19.21. Melek: Öyledir, dedi; (zira) Rabbin buyurdu ki: Bu bana kolaydýr. Çünkü biz, onu insanlara bir delil ve kendimizden bir rahmet kýlacaðýz. Bu, hüküm ve karara baðlanmýþ (ezelde olup bitmiþ) bir iþ idi. 19.22. Meryem ona hamile kaldý. Bunun üzerine onunla (karnýndaki çocukla) uzak bir yere çekildi. 19.23. Doðum sancýsý onu bir hurma aðacýna (dayanmaya) sevketti. ”Keþke, dedi, bundan önce ölseydim de unutulup gitseydim!” 19.24. Aþaðýsýndan (Ýsa yahut melek) ona þöyle seslendi: ”Tasalanma! Rabbin senin alt yanýnda bir su arký vücuda getirmiþtir.” 19.25. ”Hurma dalýný kendine doðru silkele ki, üzerine taze, olgun hurma dökülsün.” |
|
|
Anasayfa | Kur'an-ı Kerim | Videolar | İlahiler (mp3) | İlahiler | Hatıralar | Mektuplar | Sohbetler | Öz Geçmişler | Kullanım şartları
©2002 Tasavvuf Derneği Tüm hakları saklıdır.
