TD Menü
 Anasayfa
 Sohbet Videoları
 Sesli Sohbetler
 Sohbetler
 Sesli
 ilahiler
 Mektuplar
 Hatıralar
 Öz Geçmişler
 İletişim
Sure secimi:   

Sure Numarasi    Ayet Numarasi    
   [ Kuran Ana Sayfa ]
Sure ismi: Yusuf Sûresi  Toplam Ayet: 111  Gsterim: 1-25 
Bismillahirrahmanirrahim
Rahmn ve rahm olan Allah'n adyla.

Sayfa: 1 2 3 4 5
12.1. Elif. Lâm. Râ. Bunlar, apaçýk Kitab'ýn âyetleridir.

12.2. Anlayasýnýz diye biz onu Arapça bir Kur'an olarak indirdik.

12.3. (Ey Muhammed!) Biz, sana bu Kur'an'ý vahyetmekle geçmiþ milletlerin haberlerini sana en güzel bir þekilde anlatýyoruz. Gerçek þu ki, sen bundan önce (bu haberleri) elbette bilmeyenlerden idin.

12.4. Bir zamanlar Yusuf, babasýna (Ya'kub'a) demiþti ki: Babacýðým! Ben (rüyamda) on bir yýldýzla güneþi ve ayý gördüm; onlarý bana secde ederlerken gördüm.

12.5. (Babasý:) Yavrucuðum! dedi, rüyaný sakýn kardeþlerine anlatma; sonra sana bir tuzak kurarlar! Çünkü þeytan insana apaçýk bir düþmandýr.

12.6. Ýþte böylece Rabbin seni seçecek, sana (rüyada görülen) olaylarýn yorumunu öðretecek ve daha önce iki atan Ýbrahim ve Ýshak'a nimetini tamamladýðý gibi sana ve Ya'kub soyuna da nimetini tamamlayacaktýr. Çünkü Rabbin çok iyi bilendir, hikmet sahibidir.

12.7. Andolsun ki Yusuf ve kardeþlerinde, (almak) isteyenler için ibretler vardýr.

12.8. (Kardeþleri) dediler ki: Yusufla kardeþi (Bünyamin) babamýza bizden daha sevgilidir. Halbuki biz kalabalýk bir cemaatiz. Þüphesiz ki babamýz apaçýk bir yanlýþlýk içindedir.

12.9. (Aralarýnda dediler ki:) Yusufu öldürün veya onu (uzak) bir yere atýn ki babanýzýn teveccühü yalnýz size kalsýn!Ondan sonra da (tevbe ederek) sâlih kimseler olursunuz!

12.10. Onlardan biri: Yusufu öldürmeyin, eðer mutlaka yapacaksanýz onu kuyunun dibine atýn da geçen kervanlardan biri onu alsýn (götürsün), dedi.

12.11. Dediler ki: ”Ey babamýz! Sana ne oluyor da Yusuf hakkýnda bize güvenmiyorsun! Oysa ki biz onun iyiliðini istemekteyiz.

12.12. Yarýn onu bizimle beraber (kýra) gönder de bol bol yesin (içsin), oynasýn. Biz onu mutlaka koruruz.”

12.13. (Babalarý) dedi ki: Onu götürmeniz beni mutlaka üzer. Siz ondan habersizken onu bir kurdun yemesinden korkarým.

12.14. Dediler ki: Hakikaten biz (kuvvetli) bir topluluk olduðumuz halde, eðer onu kurt yerse, o zaman biz gerçekten âciz kimseler sayýlýrýz.

12.15. Onu götürüp de kuyunun dibine atmaya ittifakla karar verdikleri zaman, biz Yusufa: Andolsun ki sen onlarýn bu iþlerini onlar (iþin) farkýna varmadan, kendilerine haber vereceksin, diye vahyettik.

12.16. Akþamleyin aðlayarak babalarýna geldiler.

12.17. Ey babamýz! dediler, biz yarýþmak üzere uzaklaþtýk; Yusufu eþyamýzýn yanýnda býrakmýþtýk. (Ne yazýk ki) onu kurt yemiþ! Fakat biz doðru söyleyenler olsak da sen bize inanmazsýn.

12.18. Gömleðinin üstünde sahte bir kan ile geldiler. (Yakub) dedi ki: Bilakis nefisleriniz size (kötü) bir iþi güzel gösterdi. Artýk (bana düþen) hakkýyla sabretmektir. Anlattýðýnýz karþýsýnda (bana) yardým edecek olan, ancak Allah'týr.

12.19. Bir kervan geldi ve sucularýný (kuyuya) gönderdiler, o da (gidip) kovasýný saldý, (Yusufu görünce) ”Müjde! Ýþte bir oðlan!” dedi. Onu bir ticaret malý olarak sakladýlar. Allah onlarýn yaptýklarýný çok iyi bilir.

12.20. (Kafile Mýsýr'a vardýðýnda) onu deðersiz bir pahaya, sayýlý birkaç dirheme sattýlar. Onlar zaten ona deðer vermemiþlerdi.

12.21. Mýsýr'da onu satýn alan adam, karýsýna dedi ki: ”Ona deðer ver ve güzel bak! Umulur ki bize faydasý olur. Veya onu evlât ediniriz.” Ýþte böylece (Mýsýr da adaletle hükmetmesi) ve kendisine (rüyadaki) olaylarýn yorumunu öðretmemiz için Yusufu o yere yerleþtirdik. Allah, emrini yerine getirmeye kadirdir. Fakat insanlarýn çoðu (bunu) bilmezler.

12.22. (Yusuf) erginlik çaðýna eriþince, ona (isabetle) hükmetme (yeteneði) ve ilim verdik. Ýþte güzel davrananlarý biz böyle mükâfatlandýrýrýz.

12.23. Evinde bulunduðu kadýn, onun nefsinden murat almak istedi, kapýlarý iyice kapattý ve ”Haydi gel!” dedi. O da” (Hâþâ), Allah'a sýðýnýrým! Zira kocanýz benim velinimetimdir, bana güzel davrandý. Gerçek þu ki, zalimler iflah olmaz!” dedi.

12.24. Andolsun ki, kadýn ona meyletti. Eðer Rabbinin iþaret ve ikazýný görmeseydi o da kadýna meyletmiþti. Ýþte böylece biz, kötülük ve fuhþu ondan uzaklaþtýrmak için (delilimizi gösterdik). Þüphesiz o ihlâslý kullarýmýzdandý.

12.25. Ýkisi de kapýya doðru koþtular. Kadýn onun gömleðini arkadan yýrttý. Kapýnýn yanýnda onun kocasýna rastladýlar. Kadýn dedi ki: Senin ailene kötülük etmek isteyenin cezasý, zindana atýlmaktan veya elem verici bir iþkenceden baþka ne olabilir!

E-Kitaplar
Bir Ayet

48.15. Siz ganimetleri almak için gittiðinizde seferden geri kalanlar: Býrakýn, biz de arkanýza düþelim, diyeceklerdir. Onlar, Allah'ýn sözünü deðiþtirmek isterler. De ki: ”Siz asla bizim peþimize düþmeyeceksiniz! Allah daha önce sizin için böyle buyurmuþtur.” Onlar size: Hayýr, bizi kýskanýyorsunuz, diyeceklerdir. Bilâkis onlar, pek az anlayan kimselerdir.

[ Fetih Sûresi:15]

Anasayfa | Kur'an-ı Kerim | Videolar | İlahiler (mp3) | İlahiler | Hatıralar | Mektuplar | Sohbetler | Öz Geçmişler | Kullanım şartları

©2002 Tasavvuf Derneği Tüm hakları saklıdır.