34.51. (Resûlüm!) Telaþa düþtükleri zaman, bir görsen! Artýk kurtuluþ yoktur, yakýn bir yerden yakalanmýþlardýr.
34.52. (Ýþ iþten geçtikten sonra:) ”Ona inandýk” demiþlerdir, ama uzak yerden (dünya hayatý gelip geçtikten sonra) imana kavuþmak onlar için nasýl mümkün olur?
34.53. Halbuki daha önce onu (hakký) inkâr etmiþlerdi. Uzak bir yerden gayb hakkýnda atýp tutuyorlardý.
34.54. Artýk, bundan önce benzerlerine yapýldýðý gibi, kendileriyle arzu ettikleri þey arasýna perde çekilmiþtir. Þüphesiz onlar, kendilerini endiþeye düþüren bir korku içindeydiler.
71.7. Gerçekten de, (imana gelmeleri ve böylece) günahlarýný baðýþlaman için onlarý ne zaman davet ettiysem, parmaklarýný kulaklarýna týkadýlar, (beni görmemek için) elbiselerine büründüler, ayak dirediler, kibirlendikçe kibirlendiler.