2.48. Öyle bir günden korkun ki, o günde hiç kimse baþkasý için herhangi bir ödemede bulunamaz; hiç kimseden (Allah izin vermedikçe) þefaat kabul olunmaz, fidye alýnmaz; onlara asla yardým da yapýlmaz.
7.95. Sonra kötülüðü (darlýðý) deðiþtirip yerine iyilik (bolluk) getirdik. Nihayet çoðaldýlar ve: ”Atalarýmýz da böyle sýkýntý ve sevinç yaþamýþlardý” dediler. Biz de onlarý, kendileri farkýna varmadan ansýzýn yakaladýk.