5.51. Ey iman edenler! Yahudileri ve hýristiyanlarý dost edinmeyin. Zira onlar birbirinin dostudurlar (birbirinin tarafýný tutarlar). Ýçinizden onlarý dost tutanlar, onlardandýr. Þüphesiz Allah, zalimler topluluðuna yol göstermez.
5.52. Kalblerinde hastalýk bulunanlarýn: ”Baþýmýza bir felâketin gelmesinden korkuyoruz” diyerek onlarýn arasýna koþuþtuklarýný görürsün. Umulur ki Allah bir fetih, yahut katýndan bir emir getirecek de onlar, içlerinde gizledikleri þeyden dolayý piþman olacaklardýr.
5.53. (O zaman) iman edenler: ”Bunlar mýdýr sizinle beraber olduklarýna bütün güçleriyle yemin edenler?” diyeceklerdir. Onlarýn bütün yaptýklarý boþa gitmiþtir de kaybedenlerden olmuþlardýr.
5.54. Ey iman edenler! Sizden kim dininden dönerse (bilsin ki) Allah, sevdiði ve kendisini seven müminlere karþý alçak gönüllü (þefkatli), kâfirlere karþý onurlu ve zorlu bir toplum getirecektir. (Bunlar) Allah yolunda cihad ederler ve hiçbir kýnayanýn kýnamasýndan korkmazlar (hiçbir kimsenin kýnamasýna aldýrmazlar). Bu, Allah'ýn, dilediðine verdiði lütfudur. Allah'ýn lütfu ve ilmi geniþtir.
5.55. Sizin dostunuz (veliniz) ancak Allah'týr, Resulüdür, iman edenlerdir; onlar ki Allah'ýn emirlerine boyun eðerek namazý kýlar, zekâtý verirler.
5.56. Kim Allah'ý, Resûlünü ve iman edenleri dost edinirse (bilsin ki) üstün gelecek olanlar þüphesiz Allah'ýn tarafýný tutanlardýr.
5.57. Ey iman edenler! Sizden önce kendilerine Kitap verilenlerden dininizi alay ve oyun konusu edinenleri ve kâfirleri dost edinmeyin. Allah'tan korkun; eðer müminler iseniz.
5.58. Namaza çaðýrdýðýnýz zaman onu alay ve eðlence konusu yaparlar. Bu davranýþ, onlarýn düþünemeyen bir toplum olmalarýndandýr.
5.59. (Onlara) þöyle de: Ey kitap ehli! Yalnýzca Allah'a, bize indirilene ve daha önce indirilene inandýðýmýz için mi bizden hoþlanmýyorsunuz? Oysa çoðunuz yoldan çýkmýþ kimselersiniz.
5.60. De ki: Allah katýnda yeri bundan daha kötü olaný size haber vereyim mi? Allah'ýn lânetlediði ve gazap ettiði, aralarýndan maymunlar, domuzlar ve tâðuta tapanlar çýkardýðý kimseler. Ýþte bunlar, yeri (durumu) daha kötü olan ve doðru yoldan daha ziyade sapmýþ bulunanlardýr.
5.61. Yanýnýza inkârla girip yine inkârla çýktýklarý halde size geldiklerinde ”inandýk” derler. Allah gizlediklerini daha iyi bilmektedir.
5.62. Onlardan birçoðunun günah, düþmanlýk ve haram yemede yarýþtýklarýný görürsün. Yaptýklarý ne kadar kötüdür!
5.63. Din adamlarý ve âlimleri onlarý, günah olan sözleri söylemekten ve haram yemekten menetselerdi ya! Ýþledikleri (fiiller) ne kötüdür!
5.64. Yahudiler, Allah'ýn eli baðlýdýr (sýkdýr), dediler. Hay dedikleri yüzünden elleri baðlanasý ve lânet olasýlar! Bilâkis, Allah'ýn elleri açýktýr, dilediði gibi verir. Andolsun ki sana Rabbinden indirilen, onlardan çoðunun azgýnlýðýný ve küfrünü arttýrýr. Aralarýna, kýyamete kadar (sürecek) düþmanlýk ve kin soktuk. Ne zaman savaþ için bir ateþ yakmýþlarsa (fitneyi uyandýrmýþlarsa) Allah onu söndürmüþtür. Onlar yeryüzünde bozgunculuða koþarlar; Allah ise bozguncularý sevmez.
5.65. Eðer ehl-i kitap iman edip (kötülüklerden) sakýnsalardý, herhalde (geçmiþ) kötülüklerini örter ve onlarý nimeti bol cennetlere sokardýk.
5.66. Eðer onlar Tevrat'ý, Ýncil'i ve Rablerinden onlara indirileni (Kur'an'ý) doðru dürüst uygulasalardý, þüphesiz hem üstlerinden, hem de ayaklarýnýn altýndan yerlerdi (yeraltý ve yerüstü servetlerinden istifade ederek refah içinde yaþarlardý). - Onlardan aþýrýlýða kaçmayan (iktisatlý, mutedil) bir zümre vardýr; fakat çoðunun yaptýklarý ne kötüdür!
5.67. Ey Resûl! Rabbinden sana indirileni teblið et. Eðer bunu yapmazsan O'nun elçiliðini yapmamýþ olursun. Allah seni insanlardan koruyacaktýr. Doðrusu Allah, kâfirler topluluðuna rehberlik etmez.
5.68. ”Ey Kitap ehli! Siz, Tevrat'ý, Ýncil'i ve Rabbinizden size indirileni hakkýyle uygulamadýkça, (doðru) bir þey (yol) üzerinde deðilsinizdir” de. Rabbinden sana indirilen, onlardan çoðunun küfür ve azgýnlýðýný elbette artýracaktýr. Kâfirler topluluðuna üzülme.
5.69. Ýman edenler ile yahudiler, sâbiîler ve hýristiyanlardan Allah'a ve ahiret gününe (gerçekten) inanýp iyi amel iþleyenler üzerine asla korku yoktur; onlar üzülecek de deðillerdir.
5.70. Andolsun ki Ýsrailoðullarýnýn saðlam sözünü aldýk ve onlara peygamberler gönderdik. Ne zaman bir peygamber onlara nefislerinin arzu etmediðini (ilâhî hükümleri) getirdi ise bir kýsmýný yalanladýlar, bir kýsmýný da öldürdüler.
5.71. Bir belâ olmayacak zannettiler de kör ve saðýr kesildiler. Sonra Allah tevbelerini kabul etti. Sonra içlerinden çoðu yine kör ve saðýr oldu. Allah onlarýn yaptýklarýný görmektedir.
5.72. Andolsun ki ”Allah, kesinlikle Meryem oðlu Mesîh'tir” diyenler kâfir olmuþlardýr. Halbuki Mesîh ”Ey Ýsrailoðullarý! Rabbim ve Rabbiniz olan Allah'a kulluk ediniz. Biliniz ki kim Allah'a ortak koþarsa muhakkak Allah ona cenneti haram kýlar; artýk onun yeri ateþtir ve zalimler için yardýmcýlar yoktur” demiþti.
5.73. Andolsun ”Allah, üçün üçüncüsüdür” diyenler de kâfir olmuþlardýr. Halbuki bir tek Allah'dan baþka hiçbir tanrý yoktur. Eðer diye geldiklerinden vazgeçmezlerse, içlerinden kâfir olanlara acý bir azap isabet edecektir.
5.74. Hâla Allah'a tevbe edip O'ndan baðýþlanmayý dilemiyecekler mi? Allah çok yarlýðayýcý, çok esirgeyicidir.
5.75. Meryem oðlu Mesîh ancak bir resûldür. Ondan önce de (birçok) resûller gelip geçmiþtir. Anasý da çok doðru bir kadýndýr. Her ikisi de yemek yerlerdi. Bak, onlara delilleri nasýl açýklýyoruz, sonra bak nasýl (haktan) yüz çeviriyorlar.