45.26. De ki: Allah sizi diriltir, sonra öldürür. Sonra sizi þüphe götürmeyen kýyamet gününde biraraya toplar. Fakat insanlarýn çoðu bilmezler.
45.27. Göklerin ve yerin mülkü Allah'ýndýr. Kýyametin kopacaðý gün var ya, iþte o gün bâtýla sapanlar hüsrana uðrayacaklardýr.
45.28. O gün her ümmeti, diz çökmüþ görürsün. Her ümmet kendi kitabýna çaðýrýlýr, (onlara þöyle denilir:) ”Bu gün, yaptýklarýnýzla cezalandýrýlacaksýnýz!”
45.30. Ýnanýp iyi iþler yapanlara gelince, Rableri onlarý rahmetine kabul eder. Ýþte apaçýk kurtuluþ budur.
45.31. Ama inkâr edenlere gelince onlara: Âyetlerim size okunmuþ, siz de büyüklenip suçlu bir toplum olmuþtunuz, deðil mi? denilir.
45.32. ”Allah'ýn vâdi gerçektir, kýyamet gününde þüphe yoktur” dendiði zaman: Kýyametin ne olduðunu bilmiyoruz onun bir tahminden ibaret olduðunu sanýyoruz, (onun hakkýnda) kesin bir bilgi elde etmiþ deðiliz, demiþtiniz.
45.33. Yaptýklarýnýn kötülükleri onlara görünmüþ, alay edip durduklarý þey onlarý kuþatmýþtýr.
45.34. Denilir ki: Bu güne kavuþacaðýnýzý unuttuðunuz gibi biz de bugün sizi unuturuz. Yeriniz ateþtir, yardýmcýlarýnýz da yoktur!
45.35. Bunun böyle olmasýnýn sebebi þudur: Siz Allah'ýn âyetlerini alaya aldýnýz, dünya hayatý sizi aldattý. Artýk bugün ateþten çýkarýlmayacaklardýr ve onlarýn (Allah'ý) hoþnut etmeleri de istenmeyecektir.
45.36. Hamd, göklerin Rabbi, yerin Rabbi bütün âlemlerin Rabbi olan Allah'a mahsustur.
45.37. Göklerde ve yerde azamet yalnýz O'nundur. O, azîzdir, hakîmdir.
5.106. Ey iman edenler! Birinize ölüm gelip çatýnca vasiyet esnasýnda içinizden iki adalet sahibi kiþi aranýzda þahitlik etsin. Yahut seferde iken baþýnýza ölüm musibeti gelmiþse sizden olmayan, baþka iki kiþi (þahit olsun). Eðer þüpheye düþerseniz o iki þahidi namazdan sonra alýkor, ”Bu vasiyet karþýlýðýnda hiçbir þeyi satýn almayacaðýz, akraba (menfaatine) de olsa; Allah (için yaptýðýmýz) þahitliði gizlemiyeceðiz, (aksini yaparsak) bu takdirde biz elbette günahkârlardan oluruz” diye Allah üzerine yemin ettirirsiniz.