38.26. Ey Davud! Biz seni yeryüzünde halife yaptýk. O halde insanlar arasýnda adaletle hükmet. Hevâ ve hevese uyma, sonra bu seni Allah'ýn yolundan saptýrýr. Doðrusu Allah'ýn yolundan sapanlara, hesap gününü unutmalarýna karþýlýk çetin bir azap vardýr.
38.27. Göðü, yeri ve ikisi arasýndakileri biz boþ yere yaratmadýk. Bu, inkâr edenlerin zannýdýr. Vay o inkâr edenlerin ateþteki haline!
38.28. Yoksa biz, iman edip de iyi iþler yapanlarý, yeryüzünde bozgunculuk yapanlar gibi mi tutacaðýz? Veya (Allah'tan) korkanlarý yoldan çýkanlar gibi mi sayacaðýz?
38.29. (Resûlüm!) Sana bu mübarek Kitab'ý, âyetlerini düþünsünler ve aklý olanlar öðüt alsýnlar diye indirdik.
38.30. Biz Davud'a Süleyman'ý verdik. Süleyman ne güzel bir kuldu! Doðrusu o, daima Allah'a yönelirdi.
38.31. Akþama doðru kendisine, üç ayaðýnýn üzerine durup bir ayaðýný týrnaðýnýn üzerine diken çalýmlý ve safkan koþu atlarý sunulmuþtu.
38.32. Süleyman: Gerçekten ben mal sevgisini, Rabbimi anmak için istedim, dedi. Nihayet güneþ battý. (O zaman:) Onlarý (atlarý) tekrar bana getirin, dedi. Bacaklarýný ve boyunlarýný sývazlamaya baþladý.
38.33. Süleyman: Gerçekten ben mal sevgisini, Rabbimi anmak için istedim, dedi. Nihayet güneþ battý. (O zaman:) Onlarý (atlarý) tekrar bana getirin, dedi. Bacaklarýný ve boyunlarýný sývazlamaya baþladý.
38.34. Andolsun biz Süleyman'ý imtihan ettik. Tahtýnýn üstüne bir ceset býrakýverdik, sonra o, yine eski haline döndü.
38.35. Süleyman: Rabbim! Beni baðýþla; bana, benden sonra kimsenin ulaþamayacaðý bir hükümranlýk ver. Þüphesiz sen, daima baðýþta bulunansýn, dedi.
38.36. Bunun üzerine biz rüzgarý onun emrine verdik.Onun emriyle istediði yere yumuþacýk akardý.
38.37. Dalgýç ve yapý ustasý þeytanlarý da.
38.38. Ve daha diðerlerini de zincirlerde baðlý olarak (Onun emrine verdik.)
38.39. ”Ýþte bu bizim baðýþýmýzdýr. Ýster ver, ister (elinde) tut; hesapsýzdýr” dedik.
38.40. Doðrusu onun, bizim katýmýzda büyük bir deðeri ve güzel bir yeri vardýr.
38.41. (Resûlüm!) Kulumuz Eyyub'u da an. O, Rabbine: Doðrusu þeytan bana bir yorgunluk ve eziyet verdi, diye seslenmiþti.
38.42. Ayaðýný yere vur! Ýþte yýkanacak ve içilecek soðuk bir su (dedik).
38.43. Bizden bir rahmet ve olgun akýl sahipleri için de bir ibret olmak üzere ona hem ailesini hem de onlarla beraber bir mislini baðýþladýk.
38.44. Eline bir demet sap al da onunla vur, yeminini böyle yerine getir. Gerçekten biz Eyyub'u sabýrlý (bir kul) bulmuþtuk. O, ne iyi kuldu! Daima Allah'a yönelirdi.
38.45. (Ey Muhammed!), Kuvvetli ve basiretli kullarýmýz Ýbrahim, Ýshak ve Ya'kub'u da an.
38.46. Biz onlarý özellikle ahiret yurdunu düþünen ihlâslý kimseler kýldýk.
38.47. Doðrusu onlar bizim katýmýzda seçkin iyi kimselerdendir.
38.48. Ýsmail'i, Elyesa'yý, Zülkifl'i de an. Hepsi de iyilerdendir.
38.49. Ýþte bu, bir hatýrlatmadýr. Doðrusu Allah'a karþý gelmekten sakýnanlara güzel bir gelecek vardýr.
38.50. Kapýlarý yalnýzca kendilerine açýlmýþ Adn cennetleri vardýr.