3.101. Size Allah'ýn âyetleri okunurken, üstelik Allah Resûlü de aranýzda iken nasýl inkâra saparsýnýz? Her kim Allah'a baðlanýrsa kesinlikle doðru yola iletilmiþtir.
3.102. Ey iman edenler! Allah'tan, O'na yaraþýr þekilde korkun ve ancak müslümanlar olarak can verin.
3.103. Hep birlikte Allah'ýn ipine (Ýslâm'a) sýmsýký yapýþýn; parçalanmayýn. Allah'ýn size olan nimetini hatýrlayýn: Hani siz birbirinize düþman kiþileridiniz de O, gönüllerinizi birleþtirmiþti ve O'nun nimeti sayesinde kardeþ kimseler olmuþtunuz. Yine siz bir ateþ çukurunun tam kenarýnda iken oradan da sizi O kurtarmýþtý. Ýþte Allah size âyetlerini böyle açýklar ki doðru yolu bulasýnýz.
3.104. Sizden, hayra çaðýran, iyiliði emredip kötülüðü meneden bir topluluk bulunsun. Ýþte onlar kurtuluþa erenlerdir.
3.105. Kendilerine apaçýk deliller geldikten sonra parçalanýp ayrýlýða düþenler gibi olmayýn. Ýþte bunlar için büyük bir azap vardýr.
3.106. Nice yüzlerin aðardýðý, nice yüzlerin de karardýðý günü (düþünün.) Ýmdi, yüzleri kararanlara: Ýnanmanýzdan sonra kâfir mi oldunuz? Öyle ise inkâr etmiþ olmanýz yüzünden tadýn azabý! (denilir).
3.107. Yüzleri aðaranlara gelince, onlar Allah'ýn rahmeti içindedirler; orada ebedî kalacaklardýr.
3.108. Ýþte bunlar, Allah'ýn, sana hak olarak okuduðumuz âyetleridir. Allah hiçbir kimseye haksýzlýk etmek istemez.
3.109. Göklerde ve yerde ne varsa Allah'ýndýr. Ýþler, dönüp dolaþýp Allah'a varýr.
3.110. Siz, insanlarýn iyiliði için ortaya çýkarýlmýþ en hayýrlý ümmetsiniz; iyiliði emreder; kötülükten meneder ve Allah'a inanýrsýnýz: Ehl-i kitap da inansaydý, elbet bu, kendileri için çok iyi olurdu. (Gerçi) içlerinde iman edenler var; (fakat) çoðu yoldan çýkmýþlardýr.
3.111. Onlar (ehl-i kitap) size, incitmekten baþka bir zarar veremezler. Sizinle savaþa girecek olsalar, size arkalarýný dönüp kaçarlar. Sonra kendilerine yardým da edilmez.
3.112. Onlar (yahudiler) nerede bulunurlarsa bulunsunlar, Allah'ýn ahdine ve insanlarýn (müminlerin) himayesine sýðýnmadýkça kendilerine zillet (damgasý) vurulmuþtur; Allah'ýn hýþmýna uðramýþlar ve miskinliðe mahkum edilmiþlerdir. Çünkü onlar, Allah'ýn âyetlerini inkâr ediyorlar ve haksýz yere peygamberleri öldürüyorlardý. Bu da, onlarýn isyan etmiþ ve haddi aþmýþ bulunmalarýndandýr.
3.113. Hepsi bir deðildir; ehl-i kitap içinde istikamet sahibi bir topluluk vardýr ki, gece saatlerinde secdeye kapanarak Allah'ýn âyetlerini okurlar.
3.114. Onlar, Allah'a ve ahiret gününe inanýrlar; iyiliði emreder, kötülükten menederler; hayýrlý iþlere koþuþurlar. Ýþte bunlar iyi insanlardandýr.
3.115. Onlarýn yaptýklarý hiçbir hayýr karþýlýksýz býrakýlmayacaktýr. Allah, takvâ sahiplerini çok iyi bilir.
3.116. Ýnkâr edenler var ya, onlarýn mallarý da evlâtlarý da Allah'a karþý kendilerine hiçbir fayda saðlamayacaktýr. Ýþte onlar, cehennemliklerdir; onlar orada ebedî kalacaklardýr.
3.117. Onlarýn, bu dünya hayatýnda yapmakta olduklarý harcamalarýn durumu, kendilerine zulmetmiþ olan bir kavmin ekinlerini vurup da mahveden kavurucu bir rüzgârýn durumu gibidir. Onlara Allah zulmetmedi; fakat onlar kendilerine zulmediyorlar.
3.118. Ey iman edenler! Kendi dýþýnýzdakileri sýrdaþ edinmeyin. Çünkü onlar size fenalýk etmekten asla geri durmazlar, hep sýkýntýya düþmenizi isterler. Gerçekten, kin ve düþmanlýklarý aðýzlarýndan (dökülen sözlerinden) belli olmaktadýr. Kalplerinde sakladýklarý (düþmanlýklarý) ise daha büyüktür. Eðer düþünüp anlýyorsanýz, âyetlerimizi size açýklamýþ bulunuyoruz.
3.119. Ýþte siz öyle kimselersiniz ki, onlar sizi sevmedikleri halde siz onlarý seversiniz. Siz, bütün kitaplara inanýrsýnýz; onlar ise, sizinle karþýlaþtýklarýnda ”Ýnandýk” derler; kendi baþlarýna kaldýklarýnda da, size olan kinlerinden dolayý parmaklarýnýn uçlarýný ýsýrýrlar. De ki: Kininizden (kahrolup) ölün! Þüphesiz Allah kalplerin içindekini hakkýyla bilmektedir.
3.120. Size bir iyilik dokunsa, bu onlarý tasalandýrýr; baþýnýza bir musibet gelse, buna da sevinirler. Eðer sabreder ve korunursanýz, onlarýn hilesi size hiçbir zarar vermez. Þüphesiz Allah, onlarýn yaptýklarýný çepeçevre kuþatmýþtýr.
3.121. Hani sen, sabah erkenden müminleri savaþ mevzilerine yerleþtirmek için ailenden ayrýlmýþtýn. . .-Allah, hakkýyle iþiten ve bilendir.-
3.122. O zaman içinizden iki bölük bozulmaya yüz tutmuþtu. Halbuki Allah onlarýn yardýmcýsý idi. Müminler, yalnýz Allah'a dayanýp güvensinler.
3.123. Andolsun, sizler güçsüz olduðunuz halde Allah, Bedir'de de size yardým etmiþti. Öyle ise, Allah'tan sakýnýn ki O'na þükretmiþ olasýnýz.
3.124. O zaman sen, müminlere þöyle diyordun: Ýndirilen üç bin melekle Rabbinizin sizi takviye etmesi, sizin için yeterli deðil midir?
3.125. Evet, siz sabýr gösterir ve Allah'tan sakýnýrsanýz, onlar (düþmanlarýnýz) hemen þu anda üzerinize gelseler, Rabbiniz, niþanlý beþ bin melekle sizi takviye eder.