19.26. ”Ye, iç. Gözün aydýn olsun! Eðer insanlardan birini görürsen de ki: Ben, çok merhametli olan Allah'a oruç adadým; artýk bugün hiçbir insanla konuþmayacaðým.”
19.27. Nihayet onu (kucaðýnda) taþýyarak kavmine getirdi. Dediler ki: Ey Meryem! Hakikaten sen iðrenç bir þey yaptýn!
19.28. Ey Harun'un kýz kardeþi! Senin baban kötü bir insan deðildi; annen de iffetsiz deðildi.
19.29. Bunun üzerine Meryem çocuðu gösterdi. ”Biz, dediler, beþikteki bir sabî ile nasýl konuþuruz?”
19.30. Çocuk þöyle dedi: ”Ben, Allah'ýn kuluyum. O, bana Kitab'ý verdi ve beni peygamber yaptý.”
19.31. ”Nerede olursam olayým, O beni mübarek kýldý; yaþadýðým sürece bana namazý ve zekâtý emretti.”
19.32. ”Beni anneme saygýlý kýldý; beni bedbaht bir zorba yapmadý.”
19.33. ”Doðduðum gün, öleceðim gün ve diri olarak kabirden kaldýrýlacaðým gün esenlik banadýr.”
19.34. Ýþte, hakkýnda þüphe ettikleri Meryem oðlu Ýsa -hak söz olarak- budur.
19.35. Allah'ýn bir evlât edinmesi, olur þey deðildir. O, bundan münezzehtir. Bir iþe hükmettiði zaman, ona sadece ”Ol!” der ve hemen olur.
19.36. (Ýsa þunu da söyledi:) Muhakkak ki Allah, benim de Rabbim, sizin de Rabbinizdir. Öyle ise O'na kulluk ediniz. Ýþte doðru yol budur.
19.37. Sonra guruplar kendi aralarýnda ayrýlýða düþtüler. Büyük güne þahit olunduðu zamanda vay o kâfirlerin haline!
19.38. Onlar, bizim huzurumuza çýkacaklarý gün (baþlarýna gelecek olanlarý) ne iyi duyarlar ve ne iyi görürler (bir görsen)! Fakat o zalimler bugün açýk bir sapýklýk içindedirler.
19.39. (Resûlüm!) Sen onlarý piþmanlýk ve üzüntü günü hakkýnda uyar. Çünkü onlar bir gafletin içine dalmýþ olduklarý halde ve henüz iman etmemiþken (bakarsýn) iþ olup bitmiþtir.
19.40. Yeryüzüne ve onun üzerindekilere ancak biz vâris oluruz (her þey gider, biz kalýrýz) ve onlar ancak bize döndürülürler.
19.41. Kitap'ta Ýbrahim'i an. Zira o, sýdký bütün bir peygamberdi.
19.42. Bir zaman o babasýna dedi ki: Babacýðým! Duymayan, görmeyen ve sana hiçbir fayda saðlamayan bir þeye niçin taparsýn?
19.43. Babacýðým! Hakikaten sana gelmeyen bir ilim bana geldi. Öyle ise bana uy ki, seni düz yola çýkarayým.
19.44. Babacýðým! Þeytana kulluk etme! Çünkü þeytan, çok merhametli olan Allah'a âsi oldu.
19.45. Babacýðým! Allah tarafýndan sana azap dokunup da þeytanýn yakýný olmandan korkuyorum.
19.46. (Babasý:) Ey Ýbrahim! dedi, sen benim tanrýlarýmdan yüz mü çeviriyorsun? Eðer vazgeçmezsen, andolsun seni taþlarým! Uzun bir zaman benden uzak dur!
19.47. Ýbrahim: Selâm sana (esen kal) dedi, Rabbimden senin için maðfiret dileyeceðim. Çünkü O bana karþý çok lütufkârdýr.
19.48. Sizden de, Allah'ýn dýþýnda taptýðýnýz þeylerden de uzaklaþýyor ve Rabbime yalvarýyorum. Umulur ki (senin için) Rabbime dua etmemle bedbaht (emeði boþa gitmiþ) olmam.
19.49. Nihayet Ýbrahim onlardan ve Allah'tan baþka taptýklarý þeylerden uzaklaþýp bir tarafa çekildiði zaman biz ona Ýshak ve Yâ'kub'u baðýþladýk ve her birini peygamber yaptýk.
19.50. Onlara rahmetimizden baðýþta bulunduk; kendilerine haklý ve yüksek bir þöhret nasip ettik.
11.123. Göklerin ve yerin gaybý (sýrrý) yalnýz Allah'a aittir. Her iþ O'na döndürülür. Öyle ise O'na kulluk et ve O'na dayan! Rabbin yaptýklarýnýzdan gafil deðildir.