12.101. ”Ey Rabbim! Mülkten bana (nasibimi) verdin ve bana (rüyada görülen) olaylarýn yorumunu da öðrettin. Ey gökleri ve yeri yaratan! Sen dünyada da ahirette de benim sahibimsin. Beni müslüman olarak öldür ve beni sâlihler arasýna kat!”
12.102. Ýþte bu (Yusuf kýssasý) gayb haberlerindendir. Onu sana vahyediyoruz. Onlar hile yaparak iþlerine karar verdikleri zaman sen onlarýn yanýnda deðildin (ki bunlarý bilesin).
12.103. Sen ne kadar üstüne düþsen de insanlarýn çoðu iman edecek deðillerdir.
12.104. Halbuki sen bunun için (peygamberlik görevini îfa için) onlardan bir ücret istemiyorsun. Kur'an, âlemler için ancak bir öðüttür.
12.105. Göklerde ve yerde nice deliller vardýr ki, onlar bu delillerden yüzlerini çevirip geçerler.
12.106. Onlarýn çoðu, ancak ortak koþarak Allah'a iman ederler.
12.107. Allah tarafýndan kuþatýcý bir felâket gelmesi veya farkýnda olmadan kýyametin ansýzýn kopmasý karþýsýnda kendilerini emîn mi gördüler?
12.108. (Resûlüm!) De ki: ”Ýþte bu, benim yolumdur. Ben Allah'a çaðýrýyorum, ben ve bana uyanlar aydýnlýk bir yol üzerindeyiz. Allah'ý (ortaklardan) tenzih ederim! Ve ben ortak koþanlardan deðilim.”
12.109. Senden önce de, þehirler halkýndan kendilerine vahyettiðimiz erkeklerden baþkasýný peygamber göndermedik. (Kâfirler) yeryüzünde hiç gezmediler mi ki, kendilerinden öncekilerin sonunun nasýl olduðunu görsünler! Sakýnanlar için ahiret yurdu elbette daha iyidir. Hâla aklýnýzý kullanmýyor musunuz?
12.110. Nihayet peygamberler ümitlerini yitirip de kendilerinin yalana çýkarýldýklarýný sandýklarý sýrada onlara yardýmýmýz gelir ve dilediðimiz kimse kurtuluþa erdirilir. (Fakat) suçlular topluluðundan azabýmýz asla geri çevrilmez.
12.111. Andolsun onlarýn (geçmiþ peygamberler ve ümmetlerinin) kýssalarýnda akýl sahipleri için pek çok ibretler vardýr. (Bu Kur'an) uydurulabilecek bir söz deðildir. Fakat o, kendinden öncekileri tasdik eden, her þeyi açýklayan (bir kitaptýr); iman eden toplum için bir rahmet ve bir hidayettir.